Wat ouders en juristen en ook de raad voor de kinderbescherming zouden moeten weten over ouderverstoting.

Algemene verklaring en advies aangaande Ouderverstoting die vaak begint bij een vechtscheiding.

(Waar de relatie moeder/zoon wordt gebruikt in onderstaande tekst kan ook gelezen worden moeder, dochter/zoon of vader, dochter/zoon).

Aan wie dit aangaat om in ‘t belang van ‘t kind de juiste beslissing te kunnen nemen.

In mijn dertig jaar lange praktijk als systemisch werkend hypnotherapeut heb ik veel kennis en praktische ervaring opgedaan omtrent het fenomeen ouderverstoting. 

‘Alles wat je buitensluit kruipt hoe dan ook het systeem weer binnen’

Ouderverstoting komt in de ernstigste vorm voor bij een vechtscheiding, waar (in de meeste gevallen) de moeder afstand neemt van de man, waarbij ze de kinderen of het kind geheel voor zich zelf opeist en contact met de vader verbiedt, ernstig tegenwerkt of het kind vertelt wat in haar beleving de vader haar allemaal heeft aangedaan (waardoor het kind emotioneel partner wordt).

De vader kan voor haar een niet passende partner zijn geweest, maar het is en blijft de vader van de kinderen. Zeker als hij de zijn verantwoordelijkheid als vader wil nemen.

Hoe de pijn van een scheiding onbewust kan worden geprojecteerd op een kind.

Ouderverstoting is een zeer ernstige vorm van geestelijke kindermishandeling, welke ook vaak onbewust wordt geprojecteerd vanuit de feitelijk ‘verzorgende’ ouder op het kind.

Ouderverstoting kan een verwoestend effect op de emotionele en sociale ontwikkeling van een kind hebben. Het betreffende kind wordt voor zijn leven lang belast met eigen trauma’s en geprojecteerde systeemtrauma’s (prof. Franz Ruppert, psychotherapeut), welke hechtingsproblemen als ook een geestelijke achterstand in zijn ontwikkeling tot gevolg hebben. Vaak besluit het kind uit blinde loyaliteit naar de verzorgende ouder, meestal tav de moeder, dat de minderjarige ogenschijnlijk uit zichzelf gaat verklaren dat hij zijn vader niet (meer) wil zien of spreken. 

De onbewust of bewust geprojecteerde afkeer of haat van de moeder tav de vader internaliseert het kind (vaak de oudste zoon).

De hulpverlening, de rechtspraak, de advocaten en andere deskundigen gaan hierin soms mee, wanneer deze juridisch academisch geschoolde professionals, zich heel begrijpelijk, onvoldoende hebben kunnen verdiepen in het probleem van het psychologisch fenomeen ‘Ouderverstoting’. 

Je eigen kind, het kind van de rekening bij een vechtscheiding?

De minderjarige betaalt hiervoor een aanzienlijke prijs, hij is voor zijn leven beschadigd. In de meest lichte gevallen kan het slachtoffer van ouderverstoting zich niet hechten aan toekomstige partners en blijft onbewust zoeken naar een vrouw, waar hij een dergelijke ongezonde relatie mee kan hebben, zoals die met zijn moeder.
Hij is immers geprogrammeerd dat de vaderfiguur, waarmee hij zich zou moeten kunnen identificeren niet goed genoeg voor hem zou zijn, dan wel onbeschikbaar is. Het kind wordt innerlijk verscheurd, omdat het zijn ouders niet tegelijk kan of mag liefhebben.

Het reëele gevaar dat jouw eigen kind van slachtoffer, op latere leeftijd, een dader wordt in toekomstige relatie(s).

Een veel voorkomend effect is dan dat zo’n slachtoffer van ouderverstoting als partner veel vrouwen, tegelijk of na elkaar, aan zich bindt en weer verlaat voor een volgende poging (Aantrekken en afstoten). Aldus een spoor van vernielingen achter zich latende bij de zich bedrogen voelende vrouwen.

De pijn van de noodzakelijke steungroep.

Ook wordt er aanzienlijk schade aangericht bij de buitengesloten ouder en diens familie die lange tijd pure machteloosheid, omtrent onbegrip van instanties, moeten doormaken.

Advies aan alle besluit-gerechtigden zoals rechters en kinderbescherming.

In het belang van het kind dring ik er in zijn algemeenheid daarom bij de bevoegde personen en instanties steeds op aan, dat het voor de ontwikkeling van het kind van groot belang is dat het contact tussen vader, zoon of dochter(s) en zijn/hun familie en vrienden (steungroep) zo spoedig mogelijk dient te worden hersteld. 

Als voorbeeld dat een vader door de moeder wordt buitengesloten: 

De therapeuten, die de verstotende moeders voor het kind consulteren, hebben vaak ook zonder de wettelijk verplichte toestemming van vader, opdracht gekregen met het kind  aan de slag te gaan, waarbij het wettelijke gezag van de vader bewust verzwegen wordt.
Doordat de ouder buitengesloten wordt, zal de therapie niet succesvol zijn. Daarbij overtreden zowel de moeder als de hulpverleners de wet.

Algemeen advies aan beide ouders in het belang van het kind.

Als het kind de andere ouder gaat bezoeken of weer terug gaat naar het huis waar het kind het grootste deel verblijft, laat het vooraf weten dat het OK is om van de andere ouder (papa of mama) te houden en dat jij, ook al is het bij papa of mama, jij van het kind blijft houden. Want in jou, lieverd, zijn papa en mama altijd samen, ook al kunnen we niet meer samen zijn. We houden allebei van jou.

Advies aan de ouders ter reflectie.

Hoe groot de pijn ook is, die een vechtscheiding tot gevolg heeft gehad, realiseer je als ouder, dat het kind recht heeft op de pure liefde van zowel de vader als van de moeder. En zodra de liefde voor je kind gepaard gaat met de haat of afkeer van je ex, zal je kind hierdoor verward raken en uit blinde loyaliteit de kant van de in psychische nood verkerende verzorger kiezen, waarmee de intrapsychische verscheuring van je kind plaatsvindt. Deze verscheuring zal het kind en  later als volwassene, tekenen en het kan in het meest ernstige geval leiden tot later optredende bipolariteit en andere tot uiting komende psychische stoornissen of drugsverslavingen. Ook komt het veel voor dat, op latere leeftijd, het kind zich juist tegen je gaat keren.

Conflict vergroten of harmonie nastreven?

Het is voor beide ouders beter de pijn van de verloren liefde te verwerken dan deze onbewust te projecteren op de eigen kinderen. En het is geen schande hierbij of hiervoor hulp te zoeken. En de kosten van een mediator plus de kosten van een systemisch werkend therapeut samen, zijn nog eens veel lager dan van twee afzonderlijke advocaten die er voor elke partij fel in gaan, waardoor het conflict vaak wordt vergroot.

Realiseer je als ouder dat, jouw of jullie onopgeloste pijn bij het kind wordt gelegd als je de pijn zelf niet aangaat en uitwerkt.

Het harmoniemodel gaat er van uit dat beide ouders misschien niet meer van elkaar houden of zich bedrogen hebben gevoeld, maar dat ze uiteindelijk toch – in het belang van het kind – de andere ouder kunnen leren vergeven.

En als het niet op eigen kracht lukt en je inziet dat je daar als ouder hulp bij nodig hebt, siert je dat als ouder en als individu.

Scroll naar boven